نقد و بررسی بازی دروغ‌های پی 2023
از ابتدای بازی Lies of P که شخصیت پی قدرت‌های چندانی ندارد، بازیکن سیر کامل شدن و انسان شدن یک روبات را طی می‌کند. داستان پینوکیو نیز همین است، داستان رسیدن به خالق و یکی شدن با او که به جای رسیدن به خدا و خدا شدن انسان، مخلوقِ یک انسان(پینوکیو) به مقام خالقش می‌رسد. علی‌رغم ادعای بعضی، هنوز سندی مبنی بر ماسون بودن کارلو کالودی نویسندهٔ پینوکیو نیافته‌ایم، اما داستان خدا شدن انسان که ریشه در مکاتب انحرافی عرفانی، از جمله عرفان یهود دارد، بعید نیست از شخصیت رازورز و ماسون تراوش کرده باشد.
دیزنی هم به عنوان اولین کسی که پینوکیو را به تصویر کشیده است، طبق گزارش سایت هالیوود ریپورتر ماسون بوده است؛ لذا بعید نیست چنین داستانی با مایه‌های انسان‌خدا‌انگارانه، توسط یک ماسون نوشته شده باشد.
در بازی Lies of P پی علاوه بر کشتن پاپت‌های دیگر و ذخیرهٔ ارگو یا روح، باید برای رسیدن به کمال دروغ بگوید. نام اثر نیز مقتبس از همین مسأله است و پی برای ورود به هتل کرت باید دروغ بگوید تا وارد شود. بازیکن نیز که می‌تواند بین دروغ و راستگویی انتخاب کند، اگر راست بگوید پشت در هتل می‌ماند و داستان بازی جلو نمی‌رود، پس چاره‌ای ندارد جز دروغ‌گویی!
در ادامه نقد بازی دروغ‌های پی بایستی به این نکته اشاره کرد؛ ر بازی Lies of P پی با هر بار دروغ گفتن باعث می‌شود بینی یکی از نقاشی‌های هتل، رشد کند و اگر بازیکن تا جایی که می‌تواند دروغ بگوید، آن بینی کاملا دراز شده و تبدیل به شمشیری طلایی می‌شود که هیچ شمشیری به قدرت آن در بازی وجود ندارد!
دروغ‌گویی در پایان بازی Lies of P نیز مؤثر است، اگر تا پایان بازی به اندازهٔ کافی دروغ نگوییم، ژپتو با ناامیدی به پی توهین می‌کند و می‌میرد؛ اما اگر دروغ بگوییم، دو پایان اتفاق می‌افتد، اگر ژپتو کشته شود در لحظات پایانی به پی غبطه خورده و از انسان شدن وی احساس رضایت می‌کند، اگر زنده بماند با پی که دیگر با این همه دروغ تبدیل به یک انسان شود یعنی همان کارلو که پسر ژپتو بوده و مرده و پی قرار بود جای خالی وی را پر کند، ژپتو به هتل بازگشته، تمام انسان‌ها را می‌کشد و به جای هر کدام از آن‌ها یک روبات می‌گذارد تا به پی خدمت‌رسانی کنند.
در واقع پی به یک کمال شیطانی می‌رسد که نتیجه‌ای جز نابودی دیگران ندارد، اما بازیکن در تمام بازی طرف همین شیطان است و مجبور است برای رسیدن به انسانیت/مقامِ خدایی، دروغ بگوید.
در جبههٔ مقابل، فردی به نام سایمِن مگِس وجود دارد، شخصیتی شبیه به پی که می‌خواهد به خالق خود برسد، با این تفاوت که خالق پی انسان است و نقطه کمال وی، انسانیت است اما سایمن یک انسان و خالقش نیز خدای انسان‌ها است. سایمن به دنبال جهانی عاری از دروغ است و درواقع در جبههٔ مقابل ژپتو و پی قرار می‌گیرد.
در بخشی از بازی یکی از انسان‌ها عاشق روباتی شده و وی را به عنوان همسر می‌شناسد. در جهان سیاهی که اثر تعریف می‌کند، مقام انسانی به قدری حقیر می‌شود که انسان‌ها پاپت‌ها را به انسان‌ها ترجیح می‌دهند! امروز برخی سطوح از جوامع غربی بی‌شباهت به این وضعیت نیستند. برای ادامه مطالعه نقد بازی دروغ‌های پی روی لینک زیر کلیک فرمایید.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
