یکشنبه ۱۶ مهر ۰۲ ۱۴:۰۱ ۵ بازديد
فیلم و سریال هالیوود علیه اسلام شیعی: سینمای هالیوود در سال ۱۹۰۳ در دهکده هالیوود و در حومه‌های شمالی لس آنجلس واقع در ایالت کالیفرنیا به ثبت رسید. مرزی را که دولت آمریکا در اوت سال ۲۰۰۶ برای هالیوود در نظر گرفت از شرق تا ناحیه بورلی هیلز و هالیوود غربی، از جنوب جاده مالهالند، دره لورل و شهرهای برنانک و گلندل و از شمال به خیابان مل‌رز منتهی می‌شود.
این سنت سیئه‌ای که ادیسون در عرصه سینما به وجود آورد بعد از وی نیز ادامه یافت و تبدیل به یکی از اصول ثابت سینمای اسلام‌ستیز هالیوود شد که تا امروز نیز ادامه دارد. در واقع می‌شود گفت این سنت ادیسونی، تبدیل به گفتمانی در فضای فرهنگی غرب و رسانه‌های خبری-تصویری شد.
آمار و پژوهش‌های صورت گرفته در نخستین سال‌های پس از وقوع یازدهم سپتامبر، بیانگر شکل‌دهی به ذهنیت خام آمریکاییان نسبت به مردم خاومیانه است. در گزارش شورای روابط اسلام و آمریکا در سال ۲۰۰۶ به عنوان نمونه، به اطلاع بسیار ناچیز و منفی آمریکایی‌ها از جهان اسلام اشاره می‌کند. بر اساس این گزارش تنها دو درصد از آمریکایی‌ها اطلاع کامل از اسلام دارند و ۲۵ درصد از آمریکایی‌ها معتقدند اسلام دین خشونت و تنفر است.
استفاده از القاب شیعی و لباس روحانیت در هالیوود
مفهوم «همذات پنداری» یا «همسانی با شخصیت‌های داستانی» یا هویت‌یابی خیالی در سوژه‌های داستان، از رایج‌ترین مباحث در حوزه تأثیر گذاری فیلم و داستان بر مخاطب است. همین هویت‌یابی تخیلی از شخصیت، مخاطب را درگیر داستان کرده و سبب دنبال کردن ادامه آن می‌شود. وقتی فردی با قهرمان داستان خود را یکی می‌پندارد، چیزهایی که برای او محبوب است برای مخاطب محبوب می‌شود.
از کارکردهای مهم سینمای سلطه برای متنفر کردن مخاطبان خود از اسلام به خصوص تشیع، استفاده آن‌ها از لقب‌ها و لباس‌های مخصوص شیعه است. یعنی وقتی مخاطب با قهرمانی همذات پنداری کرد و ضدقهرمان را دشمن پذیرفت، در ناخودآگاه از همه چیز ضدقهرمان، هیولایی در ذهن و تخیل خود می‌سازد و هنگام مواجهه با مصادیق واقعی در فضای خارج از داستان، این تطبیق صورت می‌پذیرد و به آن واکنش منفی بروز می‌دهد. از جمله واکنش به مصادیق ظاهری شخص یعنی اسم و لباس اوست.
در انیمیشن «علاء‌الدین» محصول ۱۹۹۲، دو شخصیت دزد و منفی، با نام‌های جعفر در سِمَت وزیر موذی دربار سلطان و دزدی حرفه‌ای با نام کاظم هستند. در فیلم دزد بغداد نیز شخصیتی با نام جعفر در سِمَت وزیری موذی وجود دارد. جعفر، لقب امام ششم شیعیان و کاظم نیز لقب امام هفتم شیعیان است. در فیلم کشتی‌گیر یک ضدقهرمان با نام آیت‌الله وجود دارد. آیت‌الله از القاب مورد استفاده برای رساندن موقعیت روحانیت تشیع است.
در یکی از فیلم های ضد شیعه ، فیلم هندی-هالیوودی «قربانی» علاوه بر تأکید بر اینکه تروریست‌های داستان شیعیان هستند، شعری در وصف حضرت علی پخش می‌شود که کلمه علی مولاء به صورت موتیف به گوش مخاطب می‌رسد.
فیلم و سریال هالیوود علیه اسلام شیعی
جریان اسلام‌ستیزی در آمریکا، بالاخص در سینمای این کشور از زمان فیلم‌های صامت وجود داشته و تا امروز نیز ادامه دارد. پیش از تأسیس رسمی سینمای هالیوود در سال ۱۹۰۹-۱۹۱۲ به نظر می‌رسد اولین فیلم اسلام‌ستیز در سال ۱۸۹۷ را توماس ادیسون با عنوان «فاطیما می‌رقصد» ساخت. در این فیلم زن رقاصۀ مسلمان، تمام تلاش خود را به کار بسته تا مردان را فریب دهد.این سنت سیئه‌ای که ادیسون در عرصه سینما به وجود آورد بعد از وی نیز ادامه یافت و تبدیل به یکی از اصول ثابت سینمای اسلام‌ستیز هالیوود شد که تا امروز نیز ادامه دارد. در واقع می‌شود گفت این سنت ادیسونی، تبدیل به گفتمانی در فضای فرهنگی غرب و رسانه‌های خبری-تصویری شد.
آمار و پژوهش‌های صورت گرفته در نخستین سال‌های پس از وقوع یازدهم سپتامبر، بیانگر شکل‌دهی به ذهنیت خام آمریکاییان نسبت به مردم خاومیانه است. در گزارش شورای روابط اسلام و آمریکا در سال ۲۰۰۶ به عنوان نمونه، به اطلاع بسیار ناچیز و منفی آمریکایی‌ها از جهان اسلام اشاره می‌کند. بر اساس این گزارش تنها دو درصد از آمریکایی‌ها اطلاع کامل از اسلام دارند و ۲۵ درصد از آمریکایی‌ها معتقدند اسلام دین خشونت و تنفر است.
استفاده از القاب شیعی و لباس روحانیت در هالیوود
مفهوم «همذات پنداری» یا «همسانی با شخصیت‌های داستانی» یا هویت‌یابی خیالی در سوژه‌های داستان، از رایج‌ترین مباحث در حوزه تأثیر گذاری فیلم و داستان بر مخاطب است. همین هویت‌یابی تخیلی از شخصیت، مخاطب را درگیر داستان کرده و سبب دنبال کردن ادامه آن می‌شود. وقتی فردی با قهرمان داستان خود را یکی می‌پندارد، چیزهایی که برای او محبوب است برای مخاطب محبوب می‌شود.
از کارکردهای مهم سینمای سلطه برای متنفر کردن مخاطبان خود از اسلام به خصوص تشیع، استفاده آن‌ها از لقب‌ها و لباس‌های مخصوص شیعه است. یعنی وقتی مخاطب با قهرمانی همذات پنداری کرد و ضدقهرمان را دشمن پذیرفت، در ناخودآگاه از همه چیز ضدقهرمان، هیولایی در ذهن و تخیل خود می‌سازد و هنگام مواجهه با مصادیق واقعی در فضای خارج از داستان، این تطبیق صورت می‌پذیرد و به آن واکنش منفی بروز می‌دهد. از جمله واکنش به مصادیق ظاهری شخص یعنی اسم و لباس اوست.
در انیمیشن «علاء‌الدین» محصول ۱۹۹۲، دو شخصیت دزد و منفی، با نام‌های جعفر در سِمَت وزیر موذی دربار سلطان و دزدی حرفه‌ای با نام کاظم هستند. در فیلم دزد بغداد نیز شخصیتی با نام جعفر در سِمَت وزیری موذی وجود دارد. جعفر، لقب امام ششم شیعیان و کاظم نیز لقب امام هفتم شیعیان است. در فیلم کشتی‌گیر یک ضدقهرمان با نام آیت‌الله وجود دارد. آیت‌الله از القاب مورد استفاده برای رساندن موقعیت روحانیت تشیع است.
در یکی از فیلم های ضد شیعه ، فیلم هندی-هالیوودی «قربانی» علاوه بر تأکید بر اینکه تروریست‌های داستان شیعیان هستند، شعری در وصف حضرت علی پخش می‌شود که کلمه علی مولاء به صورت موتیف به گوش مخاطب می‌رسد.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
